- atributiv
- прил. лингв. атрибутивный. Atributiv əlaqə атрибутивные отношения
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
atributiv — ATRIBUTÍV, Ă, atributivi, e, adj. Care are funcţie de atribut (2). – Din fr. attributif. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 atributív adj. m. (sil. tri ), pl. atributívi; f. sg. atributívă … Dicționar Român
atributív — adj. m. (sil. tri ), pl. atributívi; f. sg. atributívã, pl. atributíve … Romanian orthography
atributiv — sif. qram. Atributa (2 ci mənada) aid, atribut mahiyyətində olan; təyini, təyin kimi işlənilən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atributivlik — «Atributiv»dən mücər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti